Alantswortel.

Alantswortel – Inula helenium

De bloemen van de alantswortel lijken op die van zonnebloemen.
Deze wonderschone wilde plant groeit in gematigde klimaten op plaatsen waar het vochtig genoeg is.
De plant wordt in de Balkan op grote schaal verbouwd.

Herkomst en eigenschap.

Alantswortel is een Aziatische plant, die ontsproten zou zijn uit de tranen van Helena van Troje.
Vandaar ook de Latijnse naam.
De samengestelde bloemen lijken op kleine zonnebloemen.
Het is een lange, aantrekkelijke plant met ovale, donzige bladeren.

Culinaire toepassingen :

De bloemstengels moeten worden verwijderd om de wortelgroei te bevorderen.
De wortels worden na twee jaar geoogst, geschrapt en gedroogd in de zon.
Ze hebben dan een sterke, bittere, warme smaak.
Gebruik de bladeren bijvoorbeeld in salades.
De wortels kunnen worden gekookt, in plakken gesneden en in salades verwerkt worden.
De wortel wordt gebruikt als smaakstof voor onder anderen vermout.
Hij wordt ook wel gekonfijt en als snoepgoed gegeten.
De bladeren kunnen worden gedroogd voor kruidenthee die de eetlust van invaliden en ziekelijke kinderen bevordert.
U kunt de wortel in wijn laten intrekken voor een aangenaam drankje.

Door de verwarmende eigenschappen is de wortel geschikt bij bronchitis, astma en andere longaandoeningen.
Verwerkt in een zalfje genezen de bladeren schurft, herpes en andere huidaandoeningen.
De wortel wordt al heel lang gebruikt bij paarden.